ایرج خدری از ملی پوشان آبادانی پیشین بسکتبال کشور است که معتقد است فدراسیون پس از فلج شدن وی در چارچوب رقابت های لیگ ایران، در حقش اجحاف کرد.
ایرج خدری از بسکتبالیست های قدیمی ملی پوش آبادان است که روی به سینما آورد، ولی در یک بازی از لیگ ایران دچار صدمه بزرگی شده و دچار ضایعه نخاعی شد.
خدری که از اواخر دهه ۶۰ تا اواسط دهه ۷۰ در تیم های ملی در رده های مختلف سنی بسکتبال ایران حضور داشت و به واسطه فیزیکش از اوایل دهه ۷۰ پایش به سینما و تلویزیون نیز باز شد، اکنون بر اثر بروز یک حادثه دچار تنگنای اقتصادی شده و این روزها در میدان امام حسین (ع) تهران دستفروشی می کند.
خدری در اثر آسیب دیدگی جسمی و آن هم حین یک بازی بسکتبال در لیگ ایران دچار ضایعه نخاعی شد.
خدری از ناملایمتی و حمایت نشدن ها از سوی فدراسیون سخن گفت و معتقد است مسوولان وقت فدراسیون در حقش اجحاف کردند.
وی می گوید: هفت سال عضو تیم ملی بسکتبال بودم، در خرمشهر و بندرعباس رشد کردم و از اواسط دهه ۶۰ بسکتبال را شروع کردم.
وی گفت: اواخر همین دهه به تیم ملی بسکتبال راه یافتم و تا میانه های دهه ۷۰ در رده های سنی مختلف تیم ملی بازی کردم و حدود هفت سال عضو تیم ملی بسکتبال بودم اما در روزهای سخت کمترین حمایتی از سوی مدیران بسکتبال ندیدم.
خدری گفت: سال ۷۷ در تیم فجر سپاه بازی می کردم که برای برگزاری مسابقه در برابر منتخب مشهد به آن شهر رفته بودیم، نیمه های بازی زمین خوردم، بعد از مسابقه پایم ورم کرد و کمردردم آغاز شد، همان موقع نزد پزشک معتمد فدراسیون رفتم اما وی مشکل من را حاد ندانست و گفت که با استراحت برطرف می شود.
وی افزود: حدود شش ماه استراحت کردم اما فایده ای نداشت و افزایش درد باعث شد به سراغ پزشکی دیگر بروم که بعد از انجام معاینات پزشکی مشخص شد که نخاعم آسیب دیده و به ستون فقراتم صدمه شدید وارد شده است که همان موقع یک عمل جراحی انجام دادم که متاسفانه نتیجه مطلوبی نداشت.
خدری اضافه کرد: بعد از جراحی ابتدایی به پزشکان متعددی مراجعه کردم و همگی معتقد بودند چون دیر به آنها مراجعه کرده ام کاری از دستشان برنمی آید.
وی گفت: در همان زمان بارها به فدراسیون بسکتبال رفتم، شاید در طول یک سال هفته ای چهار روز فدراسیون بودم اما هیچ کس کاری نکرد و فدراسیون حتی یک ریال نیز بابت کمک هزینه درمان به من پرداخت نکرد.
وی اظهار کرد : مدتی مستمری از صندوق پیشکسوتان ورزشی دریافت کردم که آن هم کفاف مخارج درمانم را نمی داد.
وی گفت : سال ۷۲ فرهاد پوراعظم کارگردان درام «دایان باخ» بازی های من در لیگ بسکتبال را دید و از من دعوت کرد که نقش اصلی فیلمش را بازی کنم و بلافاصله برای بازی در «دمرل» یدالله صمدی انتخاب شدم که در این فیلم نقش یک بوکسور را ایفا کردم.
وی گفت: بعد از همکاری با ابوالحسن داوودی در نمایش «من زمین را دوست دارم»، مدتی را با گروه تئاتر جعفر والی همکاری کردم و بعد هم در یکی از قسمت های سریال «آژانس دوستی» بازی کردم، در سری ابتدایی «ساعت خوش» که داریوش کاردان کارگردانش بود، حضور داشتم ولی به دلیل درگیری در اردوهای تیم ملی بسکتبال نتوانستم در ادامه کار بازی کنم.
با علی شاه حاتمی در «اُ-مثبت» و «خوش غیرت» همکاری داشتم و در یک جنگ عیدانه با نام «عید آمد، عید آمد» که شامل آیتم های ورزشی بود بازی کردم، اما بعد مشکلات مربوط به آسیب دیدگی ام پیش آمد و کسی سراغم نیامد.
وی در ادامه گفت: از سال ۷۷ تا سال ۹۰ برای کسب درآمد دنبال شغل گشتم و بارها به مسئولان فدراسیون مراجعه کردم و با دست اندرکاران سینما و تلویزیون صحبت کردم تا شاید شغلی برای کسب درآمد پیدا کنم اما موفق نشدم.
خدری گفت: عید نوروز ۹۰ تصمیم گرفتم مجموعه ای از فیلم هایی را که سال ها برای آرشیو کردن آنها وقت گذاشته بودم به میدان امام حسین (ع) بیاورم و بفروشم.
ایرج خدری سابقه بازی در تیم های بسکتبال صنعت نفت، شهرداری آبادان، فجر سپاه تهران و تیم های ملی کشور را دارد.